Sammendrag:

Måten ein tilgjengeleggjere arkiv har endra seg dei siste åra, då spesielt i møte med dei digitale endringane som skjer. Dei analoge arkiva er ikkje lenger det som definerer korleis arkiv skal forvaltast, og er tvinga til å vike for utviklinga av det digitale arkivet. I dagens samfunn er det forventa at ein skal helde på med det digitale uansett om ein vil eller ei. Bør ein da vere utvidande om dei utfordringar som finnes i å gjennomføre eit slik arbeid. Eller skal ein utan spørsmål godta at denne utvikling tar over?
Dette er det som essensielle med denne avhandlinga, der eg skal sjå på kva konsekvensar digitaliseringane har på analoge arkiv. Gjennom å ta føre seg korleis det digitale har påverka enkelte aspektar med arkiva. Aspekta som kost, tillit, brukar, formidling, tilgang og prioritering. Vil dette da fremje digitaliseringa som ein innovasjonen som den norske stat ønska, eller vil det vere meir utfordringar enn det som originalt har verta antatt.
Vil gevinstane overkomme dei utfordringar som digitaliseringa har med seg, eller er det framleis nødvendig å vere forsiktig med den utviklinga. Det som kommer fram frå dette er at det framleis er klokt å vere litt forsiktig med korleis ein går fram. Fordi sjølv om det er mykje fordelar med digitalisering så er det også nokre store utfordringar som kan vere uheldige, som ein allereie kan sjå effektar i norske arkiv i dag. Håpet med denne masteren er at denne vil hjelpe til med å opne auga på kva som arkivar og andre må vere observant på nå ein skal inn i ein slik forandring. Slik at dagens og framtidas arkivarar kan tilgjengeleggjere arkiv til den standard som vert forventa frå dagens samfunn.