Sammendrag:

Riksrevisjonen sikrar ikkje at statsrekneskapen er korrekt, men er med å redusera mengda feil.
Eit av hindera på vegen mot ein feilfri rekneskap er at departementa ikkje rettar opp i
manglane Riksrevisjonen påpeiker. I denne utgreiinga har eg, med utgangspunkt i
problemstillinga ”Korleis responderer Forsvarsdepartementet på merknadar frå
Riksrevisjonen?”, gjennomført ein kvantitativ innhaldsanalyse av Forsvarsdepartementet sine
årlege tilsvar til Riksrevisjonen. Departementet uttrykkar motstand mot revisjonen kvart
einaste år.
For å gjennomføra denne analysen har eg utvikla ein skala der eg har definert forskjellige
typar svar, og gjeve dei ein score ut frå kor stor grad av motstand eit departement viser ved å
nytta den typen svar. Ein kan sjå merknadane frå Riksrevisjonen som ein del av det
institusjonelle presset Stortinget legg på FD. Eg har difor vald å støtta meg på ein
kombinasjon av institusjonell teori og ressursavhengnadsteori gjennom Christine Oliver sitt
foreløpige konseptuelle rammeverk for å føreseia strategisk respons gjennom eit sett
predikatorar. Eg har testa predikatorane på Forsvarsdepartementet, og funne støtte for teorien
i resultata mine.
Kva parti forsvarsministeren kjem frå ser ut til å påverka kor stor grad av motstand
Forsvarsdepartementet viser. Det er derimot ingenting som tyder på at leiaren for
Riksrevisjonen si partitilhøyrsle spelar noka rolle.
Vidare forsking på innhaldet i styringsdialogen mellom departementet og etatane, evna til å
prioritera ned oppgåver i offentleg sektor og implementering av nytt eller endra regelverk vil
kunne fortelja oss meir om kvifor departement ikkje klarer å retta opp i feila sine, til trass for
at dei er avdekka av Riksrevisjonen.